[Ρουβίκωνας:] Παρέμβαση στο Γενικό κρατικό Νίκαιας

Όχι, δεν είναι αυτή η μοίρα των φτωχών. Δεν είναι η μοίρα τους να πηδάνε απο τα παράθυρα και να σκοτώνονται για να μην τους συλλάβουν για παράνομη εργασία. Δεν είναι μοίρα, είναι ταξική επιβολή, είναι το δίκαιο του ισχυρού, είναι το αποτέλεσμα της υποταγής των πολλών στους λίγους. Ας ξεκινήσουμε με μερικές γνωστές αλήθειες. Χιλιάδες μεσόκοπες και ηλικιωμένες γυναίκες, κυρίως απο τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, έχουν εδώ και δεκαετιες το έργο να γεροκομούν, να ξεσκατίζουν, να περιθάλπτουν τα γερασμένα ή άρρωστα άλογα του κόσμου της εργασίας και των μικροαστικών στρωμάτων σε σπίτια και νοσοκομεία. Το παραμύθι της οικογένειας, αυτής που υποτίθεται ότι φροντίζει τους απόμαχους έχει ξεφτίσει προ πολλού, το παραμύθι του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων που θα έπαιρναν την θέση της οικογένειας σε αυτή την φροντίδα από πάντα προκαλούσε γέλια.

Οι πλούσιοι ξεφορτώνονται γέρους κι άρρωστους στις ιδιωτικές κλινικές με την πεντάστερη κάλυψη. Τα ανώτερα μικροαστικά στρώματα έχουν να πληρώσουν «επαγγελματίες» νοσηλεύτριες (ας προσέξουμε πόσο επιδεικτικά λείπουν οι άντρες από αυτόν τον κλάδο...). Οι πιο φτωχοί θα καταφύγουν στην Βουλγάρα, την Γεωργιανή, την Αρμένισσα. Για 20-30 ευρώ την βραδιά, για το ανελέητο ξενύχτι και την αγωνία μην κοιμηθεί στην καρέκλα, για να φροντίζει ενήλικες σαν μικρά παιδιά, για να βλέπει κάθε τόσο ανθρώπους να πεθαίνουν δίπλα της. Βέβαια αυτό είναι μαύρη εργασία. Και οι νόμιμοι επαγγελματίες δυσανασχετούν. Θα πέφταμε στην παγίδα που μας στήνει πάντα κράτος και κεφάλαιο αν κατηγορούσαμε τους επαγγελματίες για αυτή την συνθήκη αν και η ρουφιανιά είναι πάντα μια κατάπτυστη τακτική ακόμα κι αν την εφαρμόζουν ταξικά μας αδέρφια. Γιατί και οι «νόμιμοι» φτωχοί είναι. Απλά σε λίγο καλύτερη θέση. Οχι δεν θα ξεχωρίσουμε νόμιμους και παράνομους εργάτες ούτε σε αυτόν τον κλάδο ούτε σε άλλον. Αυτό που έγινε στο γενικό κρατικό Νίκαιας έχει ένοχους. Ενόχους που πιάστηκαν με το όπλο του φόνου στο χέρι. Μιλάμε για έναν χώρο που εκατομμύρια τρώγονται καθημερινά σε μίζες πολυεθνικών (πόσο αστείο ένα σκάνδαλο σαν αυτό της Novartis να εξαντληθεί στην σκανδαλολογία των πολιτικών κηφήνων και να μην ακουμπήσει τις μάζες των μεσοαστών καθηγητάδων)...

Για έναν χώρο που επιχειρηματίες φίλοι πολιτικών προμηθεύουν ιατρικά υλικά σε πολλαπλάσιο κόστος...

Σε έναν χώρο που πλάι στους μαχητές γιατρούς που παλεύουν με τα ψίχουλα που τους αφήνουν τα μνημόνια και η ιδιωτική υγεία παρασιτούν καθάρματα που απαιτούν φακελάκια...

Σε αυτόν τον χώρο ο διοικητής του νοσοκομείου αμόλησε τα σκυλιά του να μαζέψουν τις παράνομες αποκλειστικές. Μπράβο καραγκιόζη, πρέπει να του φωνάξουμε από τα βάθη της καρδιάς μας. Αυτό ήταν το πρόβλημα της υγείας στην Ελλάδα, αυτό το πρόβλημα του νοσοκομείου, έτσι πατάσσεται η διαφθορά. Με το να κυνηγήσεις την μεσόκοπη προλετάρια που βγάζει το λιγοστό ψωμί της φροντίζοντας έναν συνάνθρωπο.

Γκαϊανέ Κασαρτζιάν, αυτό είναι το όνομα της Αρμένισσας προλετάριας που πήδηξε στο κενό για να μην πιαστεί να εργάζεται παράνομα. Και όχι δεν ήταν η μοίρα της αυτή. Αργά ή γρήγορα όλοι οι άνθρωποι σε αυτή την ταξική θέση θα καταλάβουν ότι υπάρχει και μια άλλη μοίρα. Κι όταν το καταλάβουν θα πάψουν να πέφτουν αυτοί απο τα παράθυρα και θα αρχίσουν να πέφτουν αυτοί που τους αξίζει.

Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
https://athens.indymedia.org/post/1598874/