«Έφυγε» από τη ζωή ο 55χρονος Γιάννης Λαχανάς

Σύμφωνα με το messolonghivoice, ο εκλιπών έλκει την καταγωγή του από την περιοχή και ο θάνατός του προκάλεσε θλίψη σε όσους τον γνώριζαν.

«Ένας πρόσχαρος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που αντιμετώπιζε όλα τα προβλήματα με το χαμόγελο του. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του», καταλήγει το δημοσίευμα.

Συγγενείς και οι φίλοι «αποχαιρετούν» τον 55χρονο Γιάννη Λαχανά.

Σαν όλα τα πρωινά μου, ώσπου να γίνει ο 1ος καφές, όπως συνηθίζω, άνοιξα τούτο το ρημάδι της τεχνολογίας, σκεπτόμενος τι θα ταίριαζε στην πρωινή μου καλημέρα στους διαδικτυακούς μου φίλους.

Δεν ήταν, όμως, στιγμή καθημερινότητας, πέφτω πάνω σε φωτογραφία που έγραφε *καλό παράδεισο*.
Πάγωσα, γνώριμη φώτο, πολύ γνώριμη.
Αποφάσισες να φύγεις, Γιάννο;
Όχι βέβαια, παιχνίδι της μοίρας είναι, δεν μπορεί.
Εσύ, ο πάντα έφηβος, με χαμόγελο ως συνήθως και πάντα με αισιόδοξα μηνύματα, δεν θα αποφάσιζες να κρεμάσεις φίλους και γνωστούς έτσι ξαφνικά.
Θυμάσαι που είχες κάνει στέκι το φαστφουντάδικο *poldo* στο Νιοχώρι, εκεί στη γωνία απέναντι στα μπιλιάρδα Κώτση, (Μιλιγούνη), στη ντοπιολαλιά;
Τι εποχές κι αυτές, εκεί γνωριστήκαμε καλύτερα και πριν πάμε για εκπομπή στο ράδιο, δίναμε ραντεβού εκεί.
Μιλούσαμε όλοι μαζί και τα γέλια ακουγόταν ως την πλατεία.
Ακούγαμε πάντα rock & reggae και διατροφή διατροφή πάντα.
Ο κύκλος έκλεισε αυτός κι εσύ διάλεξες το ησυχαστήριό σου στο σπίτι που είχες στο Λούρο Νεοχωρίου.
Αλλά και στη Μαγούλα Μεσολογγίου, στο μικρό χωριό σου, λίγο έξω από το Νεοχώρι.
Δεν χάθηκες, όμως, Γιάννη, πάντα είχες επαφή με τους ανθρώπους, ανταλλάξαμε πολλές φορές απόψεις κι ηρεμούσες με το διάβασμα.
Είχες μια αξιόλογη κουλτούρα κι αυτή η διάθεση του να χαμογελάς συνέχεια ήταν ένα έμφυτο χάρισμα
Ρε Γιάννη, σίγουρα ο καθένας μας έχει κάτι να συμπληρώσει και δύσκολα θα βρεις παραπονούμενους με σοβαρή αιτία.
Σε χαιρετώ με δανεικό στίχο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου από ένα τραγούδι του *μπαλάντα για τον Γιάννη Κ* το 1984:
«Πέταξες ψηλά κι ας λεν σε ρίξαν
Γιάννη, δεν σε χωράει όλη η γη
Κιθάρες θα σου πρέπαν συνοδεία
σε μια μερσέντες πάνω ασημιά»
Καλό ταξίδι, Γιάννο, εις το επανιδείν